เราเกิดมาร่ำรวยกันทุกคน

เมื่อคืนมีโอกาสได้อ่านหนังสือ You were born rich โดยปรมาจารย์ Bob Proctor หนึ่งในหนังสือแนะนำตลอดกาลของอาจารย์ด้านการพัฒนาตนเองหลายๆท่าน หนังสือเล่มนี้ยังไม่มีแปลเป็นภาษาไทยนะครับ แต่ผมจะพยายามเหมือนกับที่อาจารย์ Bob ได้เขียนไว้ในหนังสือว่า อ่านไปทีละบท อ่านจบแล้วสรุปให้คนอื่นฟังดู

ด้วยความที่หนังสือเล่มนี้เปิดมุมมองทางด้านการเงินได้ดีมากๆ ผมเลยอยากจะแบ่งปันให้ทุกท่านได้ฟัง แต่ถ้าท่านอ่านภาษาอังกฤษได้ ผมแนะนำให้ลองอ่านดูครับ อาจารย์ Bob อธิบายได้เห็นภาพมากๆ ค่อยเป็นค่อยไป เข้าใจง่าย และที่สำคัญทำได้จริง (ที่ผมเขียนเป็นหนึ่งในสิ่งที่ท่านบอกให้ทำครับ)

เปิดหนังสือมาบทแรก Me and Money ตัวฉัน และ เงิน ย่อหน้าแรกท่านพูดถึง อัครอภิมหาเศรษฐี 8 คน นั่งรวมตัวกันอยู่เพื่อประชุมเรื่องการเงินโลก 25 ปีต่อมา เกิดอะไรขึ้นกับคนเหล่านี้ครับ พวกเขาแก่ตายอย่างมีความสุขมั๊ย ไม่เลย บางคนฆ่าตัวตาย บางคนหมดตัว บางคนติดคุก ไม่มีใครใน 8 คนนั้นพบจุดจบที่ดีซักคน พวกเขารู้จักวิธีหาเงิน หาเงินได้มากกว่าที่คนส่วนใหญ่จะจินตนาการได้(ในตอนนี้) แต่สุดท้ายเงินกลายเป็นสิ่งที่ไม่ดี อย่างงั้นเหรอ

จริงๆแล้วเงินเป็นสิ่งที่ดีครับ มีอัครอภิมหาเศรษฐีที่ใช้ชีวิตแบบมีความสุข แต่เรื่องเล่าดังกล่าว มักทำให้เราติดภาพลบกับสิ่งที่เรียกว่าเงิน มีเงินมากๆแล้วไม่ดี เงินเป็นสิ่งชั่วร้าย จริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มีเงินมากใช่ว่าจะดีรึยังไง

สิ่งที่อาจารย์ Bob พูดเลยคือ เงินเป็นสิ่งที่ดี เราต้องใช้เงินไม่ใช่ปล่อยให้เงินใช้เรา และเงินจะมีคุณค่าต่อเมื่อเราใช้มัน (ไม่ใช่ผลาญมัน)

คนรวยที่มีความสุข จะมีจิตใต้สำนึกเกี่ยวกับเงินที่ผิดไปจากคนทั่วไป เขาสบายใจกับการมีเงิน ไม่ใช่มีเงินเขาเลยสบายใจ มันต่างกันนะครั

ในโลกปัจจุบัน คนส่วนใหญ่ไม่ได้ถูกเตรียมพร้อมกับการมีเงิน ไม่แปลกที่สามล้อถูกหวยจะกลับไปจนเหมือนเดิม ไม่ใช่เพราะเขาไม่มีความรู้ ไม่ใช่เพราะญาติเยอะขึ้น แต่เป็นเพราะเราถูกเตรียมใจให้กับความสบายใจในการมีเงินในระดับหนึ่ง บางครั้งเบื้องลึกของเรา ทำให้ความรู้สึกมีเงินเยอะกลายเป็นเรื่องอึดอัดไปด้วยซ้ำ

คนเราเลือกเกิดไม่ได้ เรามักสบายใจกับความคิดที่ถูกสอนมาว่า เราควรมีเงินอยู่เท่านั้นเท่านี้ ให้หามาให้มากเรื่อยๆเป็นดี ซึ่งคนส่วนใหหญ่หาจนตายมันก็ไม่เคยพอ ในขณะเดียวกันเรามักกังวลว่า เงินที่มีอยู่จะหมดไป ไม่ว่ามันจะมากเท่าไหร่ แต่ในขณะที่เด็กที่เกิดมาคาบช้อนเงินช้อนทอง ไม่ต้องเคยถูกฝังความคิดกับเรื่องนี้ ไม่แปลกที่สุดท้ายเด็กเหล่านี้จะประสบความสำเร็จทางธุรกิจ ไม่ใช่เพราะชาติที่แล้วทำบุญมาดีอย่างเดียว แต่เพราะเค้าไม่เคยถูกสอนให้คิดว่า เงินจะหมดไปนั่นเอง

มันอาจฟังดูเป็นการหลอกตัวเอง แต่สิ่งหนึ่งที่เราต้องทำคือ จินตนาการว่าเราร่ำรวย เพื่อที่ว่าวันหนึ่งที่เรามีเงิน เราจะได้มีความคิดที่พร้อมดูแลและใช้ประโยชน์จากเงิน คล้ายๆกับการวางแผนในเกมว่า วันหนึ่งเมื่อคุณได้ไอเทมที่ต้องการ คุณจะทำประโยชน์อะไรจากมัน

แน่นอนการจินตนาการเป็นแค่ส่วนหนึ่ง ต้องลงมือปฏิบัติด้วย เพียงแต่เรามักถูกสอนในโรงเรียนให้ปฏิบัติก่อน ค่อยจินตนาการไปถึงผลลัพธ์ คุณทำงานหนักคุณจะได้เงิน ทั้งที่ในโลกแห่งความจริง มันมีคนที่หายใจไปวันๆแล้วได้เงินตั้งเยอะแยะ

เมื่อมีเงินก็ต้องใช้มันให้ถูก ผมเห็นด้วยกับอาจารย์นะ การใช้เงินที่ดีที่สุดคือ ใช้เงินเพื่อช่วยให้เติมเต็มผู้คน แต่เมื่อมองไปถึงนักธุรกิจแบบแปดคนในย่อหน้าแรก เขาใช้คนเพื่อหาเงิน สุดท้าย ผลลัพธ์ไม่สวยซักราย

อาจารย์ Bob บอกเลยว่า อย่างแรกที่ต้องทำคือ เปลี่ยนจิตใต้สำนึกของเรา เริ่มง่ายๆจากท่องในใจว่า เงินเป็นสิ่งที่ดี ฉันเป็นคนร่ำรวย ฉันสบายใจที่จะมีเงินเยอะๆ คำที่ท่องแต่งเอาตามแต่ละคนนะครับ ท่องทุกครั้งที่มีวลาว่าง

อ่านจบบทต่อไป ผมจะมาเขียนต่อ