ผมเลิกเข้าแถว เพราะเรื่องทรงผม

ถือว่าโชคดีที่ผมได้เรียนโรงเรียนสาธิตตอนมัธยม ซึ่งตามกฏโรงเรียน สามารถไว้ผมยาวได้ นักเรียนชายรองทรงสูงได้

แต่เชื่อเถอะ ออกกฏแบบนี้ก็ยังมีปัญหา ครูมองคำว่ารองทรงสูงต่างกัน ถ้าเป็นสมัยนี้ต้องส่งกฤษฎีกาตีความ ตอนมัธยมต้นผมเลยเจอตัดผมอยู่ครั้งหรือสองครั้ง (แต่ครูท่านนั้นไม่ได้ตัดแหว่งจนทำให้นักเรียนอายแบบสมัยนี้นะ เรียกว่ายังเป็นทรงอยู่ ไม่โดนเพื่อนล้อ)

มัธยมปลายเลยไม่เข้าแถวมันซะเลย ตัดปัญหาโดนตรวจผม แต่ก็ต้องไปเรียน รด. สุดท้ายต้องตัดผมเกรียนอยู่ดี ก็จะมีช่วงที่ผมยาวและสั้นสลับไป

ฝั่งนักเรียนหญิง จำไม่ได้ว่าโดนเรื่องผม เท่าที่จำได้ ส่วนใหญ่โดนเรื่องไม่ใส่เสื้อซับในกับกระโปรงสั้นมากกว่า

ผมมองว่า เราน่าจะเลิกวุ่นวายเรื่องทรงผมได้แล้วนะครับ โดยเฉพาะฝั่งผู้หญิง สำหรับผู้ชาย ประสบการณ์ตรงของผมอย่างที่บอก รองทรงสูงแม่งตีความยากมาก อะไรคือสูง อะไรคือต่ำ เอาเป็นว่าดูแล้วเรียบร้อยก็พอ

และเด็กไม่ใช่ทหาร ไม่ได้จำเป็นต้องตัดผมเกรียนอะไรขนาดนั้น บางทีมันเป็นการบังคับจิตใจเด็ก ทำให้เด็กต่อต้านกฏระเบียบที่ไร้เหตุผลด้วยซ้ำ

ถ้าไม่เรียบร้อย ไม่ใช่ว่าไปไล่ตัดผมเด็ก สมัยก่อนเด็กมันไม่ได้มีโซเชียลเอาไว้บูลลี่ ที่ทำได้ควรจะแค่ตักเตือน ถ้าสามวันผ่านไปไม่ตัด ก็เชิญผู้ปกครองมาคุย แล้วคุยกันให้ชัดคำว่าเรียบร้อยคืออะไร

กฏระเบียบมีไว้ฝึกเด็กมันก็ดีอยู่ แต่เราก็มีกฏอื่นอีกเป็นร้อยข้อให้เด็กได้ฝึกอยู่แล้ว อย่ามาสายนะ อย่าเซงคิวนะ อันนี้สอนมันเข้าไปครับ อย่าลืมตัดเล็บ อย่าลืมแคะขี้ฟัน อย่าลืมขัดขี้ไคลยังสำคัญกว่าตัดผมเลยครับ